Η δασκάλα αποφάσισε να κρύψει από τα παιδιά το εξώφυλλο του βιβλίου και να τους περιγράψει απλά τη Ρόζα, λέγοντας ότι είναι ροζ και τριχωτή. Έπειτα, ζήτησε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν πώς φαντάζονται τη Ρόζα και ιδού το φανταστικό αποτέλεσμα.
Φυσικά, καμία ζωγραφιά δεν έμοιαζε με την άλλη και ήταν όλες εντυπωσιακές. Σκοπός της Eva ήταν να υπογραμμίσει στα παιδιά την έννοια της διαφορετικότητας που άλλωστε διαπραγματεύεται το βιβλίο.
Έπειτα αποκάλυψε το εξώφυλλο του βιβλίου και έτσι όλα τα παιδιά είδαν το πραγματικό πρόσωπο της Ρόζας, οπότε και άρχισε η συζήτηση παρατηρώντας τις διαφορές ανάμεσα σε αυτά που ζωγράφισαν εκείνα και την πραγματική εικόνα της Ρόζας, όπως την φαντάστηκε η εικονογράφος Olga de Dios.
Την επόμενη μέρα, τα παιδιά θυμόντουσαν ακόμα της ιστορία της Ρόζας και μέσα από τις εικόνες του βιβλίου κατάφεραν και αφηγήθηκαν μόνοι τους την ιστορία στους συμμαθητές τους που έλειπαν την προηγούμενη μέρα. Έτσι, τα παιδιά δημιούργησαν ένα νέο κείμενο για την ίδια ιστορία που τους είχε διαβάσει την προηγούμενη μέρα η δασκάλα τους.
Τη δεύτερη μέρα ήξεραν όλοι πώς είναι η Ρόζα: μεγαλόσωμη, τριχωτή, με ένα μάτι, δύο αυτιά, χέρια και ένα τεράστιο χαμόγελο. Αυτή ήταν και η άσκηση: να ξαναζωγραφίσουν όλοι τη Ρόζα σύμφωνα με τα νέα δεδομένα.
Και πάλι τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά και το σημαντικότερο δεν ήταν ότι έμοιαζαν περισσότερο με την πραγματική Ρόζα, αλλά ότι για άλλη μια φορά όλες οι ζωγραφιές ήταν διαφορετικές μεταξύ τους!